Opis zdjęcia
Na fotografii widać stary, poszarzały blok, którego elewacja wyraźnie nosi ślady minionych lat i dawno niewywołanych remontów. Chmury przytłaczają niebo, a w powietrzu czuć chłód – taki sam, jaki często poprzedzał wielkie ulewy. Okolica spowita jest matowym, zimnym światłem, jakby wciąż nie mogła otrząsnąć się po przejściu powodzi, która w zeszłym roku przetoczyła się przez miasto i zostawiła za sobą mokre, ciemne zacieki na murach. W szeregu ponurych, ciemnych okien jedno wybija się z tej szarości. Wypełnia je ciepły, złocisty blask, migoczący niczym obietnica normalności po dniach, gdy woda stała pod samymi progami. To pojedyncze jasne okno staje się sercem całej sceny — symbolem powrotu do codzienności, domowego ciepła, śmiechu i rodzinnej bliskości, które mimo żywiołu wciąż potrafią rozświetlić nawet najbardziej przygasłe miejsca.
Komentarze
Czuć klimat
Dobre
Smutne i budujące zarazem. Ciekawy opis!